مقدمه: کاربرد تکنیک های پیشرفته رادیوگرافی در دندان پزشکی امری اجتناب ناپذیر است. کاربرد این تکنیک ها به طور ناخواسته سبب دریافت اشعه X توسط ارگان های حساس سر و گردن می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان دوز دریافتی غده تیروئید در توموگرافی کانونشنال اسپیرال و توموگرافی کامپیوتری اسپیرال انجام گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، به منظور بررسی میزان دوز دریافتی به غده تیروئید از 10 عدد دوزیمتر TLD (Termoluminecense detector) GR-200 دایره ای شکل در فانتوم شبیه RANDO مرد (قسمت سر و گردن، یعنی ده قطعه اول آن) استفاده شد. سپس توموگرافی کامپیوتری اسپیرال از نواحی قدام و خلف فک بالا و پایین به همراه لترال اسکات ویو به عنوان فیلم راهنما و توموگرافی کانونشنال اسپیرال از فک بالا، فک پایین و هر دو فک به همراه رادیوگرافی پانورامیک به عنوان فیلم راهنما تهیه شد. تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات توسط نرم افزار SPSS11.5 و آزمون آماری Kruskal -Wallis و Mann-Whitney انجام شد .(a= 0.05)یافته ها: بیشترین و کمترین میانگین دوز جذبی غده تیروئید به ترتیب مربوط به توموگرافی کامپیوتری همزمان فکین و توموگرافی کانونشنال اسپیرال قدام فک بالا بود (5.92±0.01 و 0.79±0.01 میلی سیورت). میانگین دوز جذبی غده تیروئید در توموگرافی کانونشنال اسپیرال نسبت به توموگرافی کامپیوتری کمتر بود. به استثنای تکنیک توموگرافی کانونشنال اسپیرال در خلف و قدام فک پایین (p value = 0.276) سایر تکنیک ها اختلاف معنی دار داشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، دوز جذبی ارگان تیروئید در توموگرافی کانونشنال اسپیرال در هر ناحیه از فکین کمتر از سی تی اسکن مربوط به آن فک بود. بنابراین در طرح درمان هایی که نیاز به نمای سه بعدی و برش های عرضی از منطقه محدودی از فکین است، به نظر می رسد توموگرافی کانونشنال اسپیرال آن ناحیه از فک نسبت به سی تی اسکن اسپیرال مربوطه ارجحیت دارد.

زمینه و هدف: دقت و اعتبار سی تی اسکن در ارزیابی محل قرارگیری ایمپلنت توسط تحقیقهای متعدد به اثبات رسیده است، اما در مورد دقت و اعتبار تکنیک توموگرافی نظرات متفاوتی ارایه شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان دقت و اعتبار اندازه گیریهای تشخیصی توموگرافی اسپیرال نسبت به سی تی اسکن اسپیرال در فک بالا می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی ـ آزمایشگاهی (In Vitro)، از هشت جمجمه خشک شده انسانی که بی دندان کامل یا دارای چند ناحیه بی دندانی در فک بالا بودند استفاده گردید. تعداد پنجاه ناحیه بی دندانی به عنوان مکانهای بالقوه ایمپلنت انتخاب شدند. این نواحی عبارت بودند از: هشت نقطه در ناحیه میدلاین، 14 نقطه در ناحیه کانین ها، 15 نقطه در ناحیه پری مولرها و 13 نقطه در ناحیه مولرها. نواحی فوق با دو روش توموگرافی اسپیرال و سی تی اسکن اسپیرال تصویربرداری شدند. از روی تصاویر بازسازی شده سی تی اسکن و توموگرام ها ابعاد استخوانی خاصی اندازه گیری گردید. این ابعاد عبارت بودند از:1) فاصله بین سطح آلوئولار و کف بینی یا سینوس ها (ارتفاع).2) فاصله باکوپالاتال ریج آلوئولار در میانه ارتفاع (پهنا).ارقام به دست آمده از توموگرافی اسپیرال و سی تی اسکن اسپیرال جهت مقایسه در جدول مخصوص ثبت شدند. برای بررسی اعتبار انـدازه گیـریهای انجـام شده بـه روش Interdevice Interobserver و از آزمـون Intraclass Correlation Coefficients مـدل One-Way Random Effects استفاده شد.یافته ها: از مقایسه کل صد اندازه به دست آمده از دو روش توموگرافی اسپیرال و سی تی اسکن اسپیرال، تعداد شش اندازه، تفاوت بیش از یک میلی متر را نشان داد. میزان دقت و صحت اندازه گیری ارتفاع و پهنای نقاط مورد نظر به ترتیب 96% و 92% و در مجموع 94% بود. این مقیاس به تفکیک در ناحیه مولرها 100%، ناحیه پری مولرها 86.7%، ناحیه کانین ها 93.3% و ناحیه میدلاین100 % بود. میانگین اختلاف اندازه گیری بین این دو تکنیک 0.66 میلی متر بود. میزان پایایی اندازه گیریها در مجموع 96% بود.نتیجه گیری: در مجموع می توان این طور نتیجه گرفت که در تصویربرداریهای مورد نیاز ایمپلنت می توان با اطمینان از تکنیک توموگرافی اسپیرال استفاده کرد.

مقدمه: رینوپلاستی، بالقوه یک جراحی کم عارضه است اما متاسفانه برای ایجاد هیپوتنشن کنترله استفاده از دوزهای بسیار بالای داروهای هیپنوتیک و مخدر سبب ایجاد عوارض همراه با موربیدیتی و مورتالیتی بالا می شود، بنابراین استفاده از LMA سبب کاهش عوارض داروهای بیهوشی می شود که یک مزیت به حساب می آید. بنابراین انجام مطالعه ای برای بررسی و مقایسه علائم حیاتی و میزان نیاز به داروی هیپنوتیک و مخدر مصرف شده حین عمل و بررسی گلودرد پس از عمل می تواند اطلاعات زیادی در این زمینه به ما بدهد. مواد و روش ها: صد بیمار 18 تا 40 سال ASA Class I بدون بیماری زمینه ای قلبی، ریوی، کلیوی یا دیابت و بدون سابقه گلو درد پیش از جراحی که کاندیدای رینوپلاستی بودند وارد مطالعه شدند. سپس این بیماران بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و یکی از دو گروه با ETT اسپیرال و گروه دیگر با LMA اسپیرال تحت محافظت راه هوایی قرار گرفتند. بیماران دو گروه تکنیک بیهوشی مشابه داشتند. عمق بیهوشی در هر دو گروه، یکسان نگه داشته شد. ارزیابی گلودرد بر اساس NRS (Numerical Rating Scale) بود. پس از اتمام عمل و اکستیوب کردن، میزان داروهای مصرفی بیمار، ثبت می شد، سپس بیماران به بخش منتقل می شدند. متغیرهای بیمار تا 8 ساعت پس ازعمل و در بخش، ثبت می شد. یافته ها: یافته های دموگرافیک (سن، جنس، قد، وزن و BMI) در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. فشار خون سیستولیک (SBP) قبل از اینداکشن در دو گروه LMA و ETTتفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0. 05). در دقایق 30، 90 و 150 بعد از اینداکشن در گروه LMA این مقادیر بطور معنی داری کمتر از گروه ETT بود (P<0. 05) اما در سایر دقایق این تفاوت، معنی دار نبود (P>0. 05). فشار خون دیاستولیک (DBP)، فشار خون متوسط شریانی (MAP)، ضربان قلب (HR) و عمق بیهوشی (BIS) قبل از اینداکشن در دو گروه LMA و ETT تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0. 05). همچنین در هیچکدام از دقایق بعد از اینداکشن، بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. (P>0. 05) میزان گلودرد بعد از عمل چه در ریکاوری و چه در ساعتهای 6، 12و 24 بعد از عمل در دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0. 05). دوزتوتال پروپوفول و رمی فنتانیل مصرفی در دو گروه در حین عمل نیز با هم مقایسه شد که در گروه LMA بطور معنی داری کمتر از گروه ETT بود (P<0. 05). نتیجه گیری: در این مطالعه ما نشان دادیم استفاده از LMA اسپیرال بجای ETT اسپیرال سبب کاهش میزان هیپنوتیک و مخدر مصرفی برای حفظ عمق بیهوشی در سطح ثابت در رینوپلاستی می شود.

در این مقاله، طراحی و شبیه سازی نوع جدیدی از حافظه های نوری مبتنی بر نور کند در ساختار بلور فوتونی نوع میله با شبکه شش ضلعی برای اولین بار ارایه می شود که کنترل فرآیند نوشتن، نگه داری و خواندن اطلاعات به صورت مستقل و با تغییر ضریب شکست صورت می گیرد. حافظه نوری معرفی شده از نوع فلش است که بر پایه ی مفهوم نور کند در بلورهای فوتونی به دست آمده و قابلیت کارکرد به صورت موازی و بر اساس روش مالتی پلکسینگ طول موج را دارد. حافظه برای عملکرد در طول موج کاری 1550 نانومتر با پهنای باند 1 نانومتر طراحی شده، هرچند عملکرد ساختار با استفاده از اصل مقیاس پذیری در بلورهای فوتونی به محدوده وسیعی از طول موج های باند مخابرات نوری قابل گسترش است. فاکتور کیفیت در محل سلول حافظه برای ساختار پیشنهادی برابر با 105´ 3. 4 است که با افزایش سایز حافظه قابل ارتقاء است. طول عمر فوتون با لحاظ کردن فاکتور کیفیت 105´ 3. 4 برابر با 0. 6 نانوثانیه است. ویژگی های قابل توجه ساختار پیشنهادی برای حافظه نوری، امکان کنترل مستقل فرایند نوشتن و خواندن اطلاعات، اندازه کوچک، سرعت بالای فرایند خواندن و نوشتن، مدت زمان طولانی برای نگه داری حافظه و ایجاد تطبیق ضریب شکست گروه تقریبا برابر برای درگاه های ورودی/ خروجی و سلول حافظه است که باعث افزایش بازده الحاق می شود.

 هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه پیشنهادهایی جهت انجام اصلاحات در فرمول های فلش/دیانی و گانینگ/دیانی می باشد.روش: در این پژوهش گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای انجام شده است. سپس بر اساس داده های گردآوری شده به روش کتابخانه ای، متونی برگزیده از نظر سطح خوانایی، با استفاده از فرمول های فلش/دیانی و گانینگ/دیانی مورد بررسی قرار گرفته اند.یافته ها: یافته ها نشان می دهد که در فرمول فلش/دیانی، شمار واژگان در هر جمله و میانگین شمار هجاها در یک صدکلمه، همچنین همپوشانی برخی اعداد لازم است تصحیح شوند و در فرمول گانینگ/دیانی، هم واژگان چهارهجایی و هم واژگان بیش از چهارهجایی باید شمارش شوند.نتیجه گیری: فرمول فلش/دیانی، از نظر شمار واژگان در هر جمله و میانگین شمار هجاها در یک صدکلمه و همپوشانی اعداد نیاز به تعدیل دارد و در فرمول گانینگ/دیانی هم واژگان چهارهجایی و هم واژگان بیش از چهارهجایی باید شمارش شوند. به همین دلایل فرمول های جدیدی به جای هر یک از آنها پیشنهاد گردید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.